Μετά την αρχική μελέτη και διάγνωση ενός ιστού ως νεοπλασματικού, ο παθολογοανατόμος μπορεί και συχνά επιβάλλεται (με βάση την ιατρική βιβλιογραφία) να συστήσει και να εκτελέσει πρόσθετες εξετάσεις.
Αυτό γίνεται για να πάρει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον όγκο οι οποίες δεν μπορούν να προσδιοριστούν με την εξέταση ρουτίνας (κανονική ιστολογική εξέταση).
Έτσι η κανονική ιστολογική εξέταση συχνά ακολουθείται, συνεπικουρείται και συμπληρώνεται από εξειδικευμένες μεθόδους όπως:
Με βάση τις σύγχρονες διαγνωστικές πρακτικές, σε πολλές περιπτώσεις και σε ολοένα αυξανόμενο βαθμό, απαιτούνται ποικίλοι συνδυασμοί των παραπάνω ή/και περαιτέρω μεθόδων.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι το είδος και ο αριθμός των επικουρικών εξετάσεων που θα απαιτηθούν για την ολοκλήρωση της μελέτης του περιστατικού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι γνωστός προτού ο παθολογοανατόμος μελετήσει τις αρχικές τομές από το δείγμα και διαπιστώσει την αναγκαιότητα της εφαρμογής των επικουρικών τεχνικών όπου εφαρμόζει διαδικασίες Εσωτερικού Ποιοτικού Ελέγχου μέσα από την αξιολόγηση Κρίσιμων Δεικτών Ποιότητας και Επίδοσης.
Η ανοσοϊστοχημεία είναι μια επικουρική εξέταση, η οποία ακολουθεί αντανακλαστικά μια προκαταρκτική διάγνωση. Χρησιμοποιείται κυρίως για τον εντοπισμό πρωτεϊνών μέσα σε κύτταρα όγκου, επιτρέποντας την ακριβή διάγνωση του τύπου του όγκου, π.χ. μελάνωμα ή ειδικά λεμφώματα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό συγκεκριμένων μικροοργανισμών, όπως HPV και άλλων ιών. Η ανοσοϊστοχημεία χρησιμοποιείται επίσης για τον προσδιορισμό της πιθανής αποτελεσματικότητας της στοχεύουσας θεραπείας.
Η ΙΣΤΟΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ διαθέτει ένα ευρύ φάσμα αντισωμάτων για την επικύρωση ή την διαφορική διαγνωστική των όγκων που διαγιγνώσκει σε καθημερινή βάση.